Zaleca się zjedzenie dwóch jabłek dziennie: rano dla urody, wieczorem dla zdrowia. Najcenniejsze są gniazda nasienne i skórka, gdzie jest najwięcej pektyn (oczyszczają organizm, regulują florę bakteryjna jelit, zapobiegają zaparciu, zmniejszają wchłanianie cholesterolu, chroniąc przed miażdżycą i zawałem).
Uważa się, że 15 g pektyn dziennie (2-3 surowe jabłka) pomaga obniżyć poziom cholesterolu. Spośród wszystkich witamin zawartych w jabłku najważniejsza jest witamina C. Wymiata z organizmu wolne rodniki i bierze udział w procesach metabolicznych, np. biosyntezie kolagenu, zapewniając skórze młody wygląd. W połączeniu z witaminą P uszczelnia i uelastycznia ścianki włosowatych naczyń krwionośnych, zapobiegając „pajączkom”.
Najbogatsze w witaminę C są owoce dojrzałe, rosnące po nasłonecznionej stronie drzewa. Im kwaśniejsza odmiana, tym więcej witaminy C (gromadzi się pod skórką, wiec najlepiej jeść, gotować i piec owoce nieobrane). Straty witaminy można zmniejszyć, używając nierdzewnych noży i plastikowych tarek oraz skrapiając rozdrobnione owoce sokiem z cytryny lub polewając sosem.
Właściwości lecznicze jabłek.
1. Mimo kwaskowatego smaku jabłka odkwaszają organizm, bo dużo w nich zasadowego potasu (reguluje gospodarkę wodną) i żelaza (zapobiega anemii).
2. Surowe jabłka wzmacniają układ krążenia i nerwowy, poprawiają pracę wątroby i mają działanie moczopędne, więc mogą zmniejszyć obrzęki nóg.
3. Według medycyny ludowej systematyczne jedzenie tartych kwaśnych jabłek zmniejsza reumatyczny ból stawów.
4. Gotowane jabłka (mus) pomagają w leczeniu biegunek i choroby wrzodowej.
5. Herbatka ze skórek ma właściwości dezynfekujące i likwiduje stany zapalne jamy ustnej. Domowy ocet jabłkowy wypijany codziennie w proporcjach: 2 łyżeczki octu, 2 łyżeczki miodu i 1/2 szklanki przegotowanej wody hamuje rozwój infekcji i poprawia trawienie. Nie powinny jednak stosować go osoby z chorobą wrzodową. Aby zrobić ocet, wystarczy pokrojone całe jabłka zalać gotowaną wodą (łyżka cukru na szklankę wody), odstawić w ciepłe miejsce na 4 tygodnie. Gdy przestaną fermentować, ocet trzeba przecedzić przez gazę.
6. Jabłka sycą i dostarczają niewiele kalorii: średnie jabłko o wadze 10 dag to 30-50 kcal, dlatego są niezastąpione w kuracjach odchudzających. Nie można jednak ich jeść bez ograniczeń, gdyż zawierają cukier prosty – fruktozę.
Przepis na domowy ocet jabłkowy.
Składniki :
- 80 dag jabłek
- 10 dag cukru
- 1 litr wody
- 1 dag drożdży
- piętka chleba razowego
Wykonanie :
Umyte jabłka (całe, ze skórką) pokrój i włóż do słoika. Zalej litrem przegotowanej, letniej wody z cukrem. Dodaj pokruszone drożdże i włóż skórkę razowca. Słoik przykryj gazą i odstaw w ciepłym i ciemnym miejscu na 10 dni. Codziennie, dwa lub trzy razy dziennie, zamieszaj całość drewnianą łyżką. Po upływie 10 dni zawartość słoika przecedź przez gazę. Płyn wlej z powrotem i odstaw w chłodne i ciemne miejsce, tym razem na półtora miesiąca (ok. 45 dni). Po tym czasie przefiltruj powstały ocet i przelej go do butelek lub karafek i szczelnie zamknij. Butelki przechowuj w chłodzie. Ocet pije się zazwyczaj po rozcieńczeniu lub używa się go jako dodatku do potraw.
Kwas octowy zawarty w occie jabłkowym niszczy bakterie, grzyby i wirusy. Jednak już twierdzenia, że ocet jabłkowy obniża cholesterol, hamuje apetyt - ułatwiając tym samym odchudzanie - i poprawia pracę układu krążenia, nie znajdują potwierdzenia w badaniach. Zewnętrznie, ocet jabłkowy był tradycyjnie stosowany do okładów na bóle głowy, jako dodatek do przygotowanych w domu preparatów na niedoskonałości skóry, takie jak wypryski i krosty, w celu złagodzenia obrzęków nóg i oparzeń słonecznych, przy zwichnięciach, żylakach, zapaleniu gardła, kaszlu, na poprawę stanu włosów i skóry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz